lucja 

arge octopus floor mosaic at Gumalimba Park, Roatan, Honduras

Reposted from manxx

Pada czwarty dzień z rzędu

A ja już piąta noc palę we śnie 

I jestem taka zmęczona 

Jak Bóg który budował świat nie tydzień 

Tylko miesiąc 

I nie potrafił skończyć tego co zaczął 

Nawet cudzymi rękami 

Moje serce gęstnieje i staje się ciemne 

Jak gwiazda ktorej jądro się zapada

Bez wybuchu supernowej po drodze

Cicha czarna dziura

Potrafi wszystko wessać i drugiego tyle

Nie wypuścić 

Najmniejszego promyku światła 

Boję się tego co ma nie nadjeść

Przygotowuję się na najgorsze scenariusze

Jego ciche odchodzenie z dnia na dzien 

Powolną erozję klifu nad brzegiem morza 

Lizanego bez trudu przez fale raz za razem

Najgorsze tragedie nie są wcale nagłe 

To ciche zamieranie intensywnej 

Nagłej przedtem i niespodziewanej w życiu czułości 

To obumieranie jak pasiasta stonka podgryzająca ziemniaka Read More »

Reposted from hormeza